افسانه ‌ی ۱ شیرین و فرهاد

شیرین در قصر ^۲ خود گوشه‌گیری ^۳ اختیار می‌کند و شب‌ها ستاره می‌شمارد ^۴ تا روزی برسد که خسرو پرویز به دیدن او بیاید. قصر شیرین و یا زندان‌سرای او در نزدیکی کرمانشاهان است. شیرین و پرستاران ^۵ وی شیر می‌خورند. لیکن گلّه‌های ^۶ شیرین فرسنگ‌ها ^۷ دورتر از قصر او نگهداری می‌شود، برای آن که در چمن‌زارهای ^۸ اطراف قصر، خرزهره می‌روید ^۹ و شیر گوسفندان را زهرآلود ^۱۰ می‌کند. شیرین در پی ^۱۱ چاره‌ی ^۱۲ این کار برمی‌آید، با شاپور نقاش مشکل را در میان می‌گذارد ^۱۳ و از وی می‌خواهد مجرایی ^۱۴ از سنگ بسازند که شیر به آسانی و مدت زمانی کوتاه به قصر شیرین برسد و فاسد ^۱۵ نشود. شاپور از یکی از یارانش ^۱۶ که در چین با او هم‌منزل بوده به نام فرهاد نام می‌برد، آن‌جا که با شاپور پیش یک استاد درس می‌خواندند، شاپور درس نگارگری ^۱۷ آموخته ^۱۸ و فرهاد درس معماری و مهندسی خوانده است.