ABSTRACT
In his criticism of rival philosophical theories in Book 1 of his De Rerum Natura, it is Empedocles among the pluralists that Lucretius singles out (1.740-829).1 What is particularly striking in the passage in question is the fact that Lucretius prefaces his harsh polemic with warm praise of the Presocratic philosopher (1.714-741):2
et qui quattuor ex rebus posse omnia rentur ex igni terra atque anima procrescere et imbri. 715 quorum Agragantinus cum primis Empedocles est, insula quem triquetris terrarum gessit in oris, quam fluitans circum magnis anfractibus aequor Ionium glaucis aspargit virus ab undis, angustoque fretu rapidum mare dividit undis 720 Aeoliae terrarum oras a finibus eius. hic est vasta Charybdis et hic Aetnaea minantur murmura flammarum rursum se collligere iras, faucibus eruptos iterum vis ut vomat ignis ad caelumque ferat flammai fulgura rursum. 725 quae cum magna modis multis miranda videtur gentibus humanis regio visendaque fertur, rebus opima bonis, multa munita virum vi, nil tamen hoc habuisse viro praeclarius in se nec sanctum magis et mirum carumque videtur. 730 carmina quin etiam divini pectoris eius vociferantur et exponunt praeclara reperta, ut vix humana videatur stirpe creatus.
