سخن نخست

اثر پیش رو، برگرفته از ایده و طرح درسهایی است که نخستین بار در دورۀ آموزش زبان فارسی، در رشتۀ مطالعات ایرانِ دانشگاه تهران شکل گرفته است. در کنار گروهی از دانشجویان ارشد غیر ایرانی (که آشنایی خوبی با زبان فارسی داشتند) این مهم مطرح بود که چگونه میتوان این افراد را با زبان فارسی پیشرفته، آن هم با هدف خواندن متون دانشگاهی، آشنا کرد. نکتۀ حائز اهمیت، تأکید بر توانمندسازی این افراد در بهرهگیری از منابع دست اول فارسی، در پژوهشهای دانشگاهی نوین بود. پس از اندکی جستجو و مشورت با برخی همکاران، پی بردم که منبعی روزآمد و مناسب دانشجویان سطوح پیشرفتۀ زبان فارسی در دسترس نیست که بر مهارت خواندن دانشگاهی تمرکز کند.