ABSTRACT

Sociale geografie is in Nederland van oudsher een wetenschap met een toegepaste, praktische signatuur. De relaties met ruimtelijke planning en regionaal-economisch beleid zijn altijd hecht geweest. Het is niet voor niets dat de eerste generatie planologen—in de jaren zestig—voor een groot deel bestond uit mensen die als geograaf waren opgeleid. Geografen waren de ‘sociaal-ruimtelijke ingenieurs’ van de verzorgingsstaat (de Pater 2001b; de Pater en de Smidt 1989).