ABSTRACT
In his account of growing unrest and panic in the city, Dio includes the story of a certain prophesying woman who attracted so much attention by her actions that Augustus himself intervened:
κατά τε τῆς πανηγύρεως τῆς μεγάλης ηὔξατο, ὅτι γυνή τις ἐς τὸν βραχίονα γράμματα ἄττα ἐντεμοῦσα ἐθείασέ τινα. ᾔσθετο μὲν γαρ ὅτι οὐκ ἐκ θεοῦ κατέσχητο ἀλλ’ ἐκ παρασκευῆς αῦτὸ ἐπεποιήκει· ἐπειδὴ δὲ τὸ πλῆθος ἄλλως τε καὶ διὰ τοὺς πολέμους τόν τε λιμόν, ὃς καὶ τότε αὖθις συνέβη, δεινῶς ἐτραπάττετο, πιστεύειν τε καὶ αὐτὸς τοῖς λεχθεῖσιν ἐπλάττετο, καὶ πάνθ’ ὅσα παραμυθήσεσθαι τὸν ὄμιλον ἤμελλεν ὡς καὶ ἀναγκαῖα ἔπραττε.
